Het zat er – gezien mijn leeftijd – natuurlijk al aan te komen: dat ik zou gaan stoppen met de Themadagen in Amersfoort. Dit jaar word ik 80 jaar – en ik merk dat ik minder energie heb dan vroeger. Heel logisch natuurlijk. Maar dan komt er een moment waarop je beseft: nu beginnen de Themadagen mij meer energie te vragen dan waarover ik beschik.

Toen ik dat merkte realiseerde ik mij dat dit dan ook het juiste moment is om te stoppen. Als gevolg van de corona-epidemie liggen de Themadagen al een poosje stil. Nu heb ik besloten om ze niet meer opnieuw op te starten.

Gelukkig blijven we via Verwachting met elkaar verbonden. En graag houd ik jullie via ons blad op de hoogte van de inzichten die ik mag opdoen. Maar natuurlijk blijven we ook in de geest met elkaar verbonden – en vergis je niet: ook zulke verbindingen kunnen kracht, warmte en inzicht schenken.

Als ik terugkijk op de vele jaren (meer dan vijfentwintig jaar) waarin we op zoveel zaterdagen bijeen kwamen voor een Themadag, ervaar ik allereerst een diepe vreugde dat ik mijn inzichten al die jaren met zovelen van jullie mocht delen: dank jullie wel! Met name de vrijwilligers dank ik voor hun hulp: zonder hun inzet waren onze Themadagen niet mogelijk geweest.

Maar niet alleen hen, jullie allen ben ik zo dankbaar omdat ik samen met jullie naar steeds weer nieuwe inzichten toe mocht groeien en omdat jullie bereid waren die ontdekkingstocht met mij te delen. Daarom voelt het ook als een prachtige afsluiting van deze ontwikkeling dat we op 31 oktober van het vorige jaar het Symposium konden vieren dat gewijd was aan Rudolf Steiner. Mooier kon het eigenlijk niet.

Terugkijkend zie ik zoveel gezichten voor mij van mensen uit onze kring die inmiddels zijn teruggekeerd naar de geestelijke wereld. Ik verheug me er zeer op hen straks weer te mogen ontmoeten als ook ik geroepen word om terug te keren naar huis. Napraten, vanuit een hoger standpunt terugkijken en samen een volgende incarnatie voorbereiden in dienst van het esoterische christendom: dat zal ons allen daar een diepe vreugde schenken. 

Het werk stopt voorlopig nog niet. Ik wil nog graag boeken en artikelen schrijven, af en toe een avondlezing geven (is minder vermoeiend) en ook via de mail of brieven met jullie in contact blijven, zoals ik dat nu ook al doe.

Oud worden vind ik een heel bijzondere ontwikkeling: de geestelijke wereld komt nog veel dichterbij en de inzichten die geschonken worden zijn grootser en dieper dan ooit tevoren. Ida Gerhard heeft oud worden in een van haar gedichten ooit een eindelijke verheldering van ogen genoemd. Ik begrijp zo goed wat zij daarmee bedoelt.

Met name sinds het overlijden van Harm, mijn man, is de verbinding met de geestelijke wereld zoveel sterker geworden. En ik vind het fijn om wat meer tijd en stilte te krijgen om mij op die inzichten te bezinnen en met Harm in gesprek te blijven.

Wat wij – de bezoekers van de Themadagen, de vrijwilligers en de vaste kern – samen mochten delen komt niet tot een einde, maar werkt hoe dan ook door. Het zijn geestelijke krachten die we samen deelden en die een stroom van inzicht en weten op gang brachten. Die stroom stopt niet, maar blijft in stilte mensen inspireren, genezen en vreugde schenken. Dat te weten, geeft mij zelf volkomen vrede met mijn besluit om met de Themadagen te stoppen.

Vergeet het dan ook niet: we zijn en blijven in de geest met elkaar verbonden: ook dat is een kracht die blijft werken en die ons blijft inspireren.

Hans Stolp